مرحله سوم : خروج جفت

مرحله  سوم :خروج جفت

 

 

جفت عضوی است که در طول حاملگی به دیواره رحم متصل است و از طریق بند ناف به جنین وصل می باشد. مسوولیت تغذیه و اکسیژن رسانی به جنین و دفع ضایعات جنین به عهده جفت می باشد.

پس از تولد نوزاد، انقباض رحم متوقف می شود و می تواند پس از آن همه فعالیت کمی استراحت کند. پس از چند دقیقه دوباره منقبض می شود. این انقباضات جفت را از دیواره  رحم جدا کرده و آنرا به بیرون هدایت می کنند که معمولاً با خروج مقداری خون نیز همراه می باشد.

پس از خروج جفت، ماما یا پزشکتان اقدام به ترمیم اپیزیا تومی می کند (در صورتی که انجام شده باشد)بخیه ها را با نخهای قابل جذب انجام می دهند که در عرض 20 – 15 روز جذب می شوند. نوزادتان کاملاًبررسی می شودوبه شما داده می شود. بهتر است هر چه زودتر او را شیر دهید. این کار هم ارتباط عاطفی نوزاد و مادر را تقویت می کند، هم جریان شیرزودتر برقرار می شود و هم رحم زودتر به حالت اوّلیه بر می گردد (به علت هورمونهای مترشحه در اثر مکیدن پستان).

حداقل تا دو ساعت در زایشگاه خواهید ماند و ماما یا پرستار آن بخش خونریزی رحمی شما را کنترل می کند و در صورتی که رحم شما منقبض شد و خونریزی تان کنترل گشت شما را به اطاقتان در بخش منتقل می کنند.

هر چند پس از آن همه تلاش احساس  خستگی می کنید ولی احتمالاً برای خوابیدن بیش از اندازه هیجان زده هستید و بعد از خبر دادن به فامیل و آشنایان حتماً بیشتراز هر کاری تمایل دارید به عضو جدید خانواده تان نگاه کنید  و او را تجلیل نمایید و البته هر کسی هم به دنبال شباهت تازه وارد عزیز با خود می باشد . 

مرحله دوم : تولد نوزاد

مرحله دوم : تولد نوزاد

 

برای زایمان احتمالاً شما را به اتاق زایمان و تخت زایمان راهنمایی می کنند (گاهی با برانکار می برند). احتمالاً تخت زایمانی رادر مطب ماما یا پزشکتان دیده اید، بیشتر شبیه به صندلی بزرگ و بلندی است که دو پایه در انتها دارد که پاهای شما را روی آنها قرار می دهند. ناحیه تناسلی شما با مواد ضد عفونی کننده شسته می شود و روی شکم و پاهایتان پارچه های استریلی پهن می گردد.

هنگامی که دهانه  رحمتان 10 سانتی متر باز شد، ماما یا پزشکتان به شما می گوید که می توانید به طرف پایین زور بزنید (معولاً بطور ناخود آگاه چنین احساسی راخواهید داشت) . بهتر است زور زدن شما همراه بایک بازدم آهسته باشد. بیش از 6-5 ثانیه نفستان راحبس نکنید. در صورتی که پس از 30 دقیقه پیشرفتی نکردید و جنین نزول نکرده است (پایین نیامده است)، وضعیت سر پا نشستن نیزمی تواند کمک کند. نزول جنین در مجرای زایمانی به کمک فشارهای شما و انقباضات ماهیچه های شکمی و دیافراگم (عضله کف قفسه سینه)صورت می پذیرد. هرچند این مجرا حدود10 سانتی متر بیشتر نیست ولی ممکن است 20 دقیقه تا دو ساعت (درزایمانهای مشکل) طول بکشد تا او این مسیر را طی کند. هنگامی که سر جنین کاملاً پایین آمد و به پرینه فشار آورد، اپیزیاتومی می تواند انجام گیرد.

آخرین انقباض قبل از زایمان سر، احتمالاًباعث یک احساس سوزش و کشیدگی می شود. بعد از تولد سر، یک شانه و سپس شانه  بعد و بلافاصله بقیه بدن به دنیا می آید. قسمت مشکل زایمان در درجه  اوّل همان سر می باشد. زایمان شانه اوّل نیز مقداری ایجاد درد می کند اما بقیه بدن تقریباً به بیرون لیز می خورد.

معمولاً دهان و بینی نوزاد تمیز می شود و شما برای اوّلین بار صدای گریه او را می شنوید (که هیجان انگیزترین مرحله  زایمان وحتی عمرتان می باشد!)دراین مرحله نوزاد هنوزازطریق بند ناف به شما متصل است. مامایا پزشکتان بند ناف رادر دست می گیرد و هنگامی که ضربان آن تمام شد اوّل با دو پنس آنرا می بندد و سپس می چیند. سپس یک گیره  پلاستیکی در فاصله  3-2 سانتیمتری شکم نوزاد، برروی بند ناف می بندد و بقیه آن رامی چیند. از عجایب خلقت است که پس از آن همه سختی و درد و خستگی و احتمالاً بی خوابی، با تولد نوزاد، تقریباً همه دردها از بین می روند. بخصوص هنگامی که نوزاد کوچک و قشنگتان را (که9 ماه در انتظار دیدارش بودید) می بینید، همه دردها حتی فراموش می شوند!

البته توجه دارید که کل مدت دردهای ناراحت کننده زایمان طبیعی شاید به اندازه مدت یک دندان درد ساده باشد! ولی متأسفانه همیشه آن چنان از دردهای زایمانی و شدت ومدت آنها نقل شده است که باعث وحشت مادران جوان می گردد.

فورسپس و واکیوم  ( زایمان با دستگاه )

 

برخی مواقع ممکن است دردهای زایمانی به خوبی پیشرفت کنند ولی در انتها خروج جنین با کمی اشکال مواجه شود و یا ازاین لحاظ مشکل نباشد منتها به علت زجر جنین ویا حالت اضطراری دیگری خروج سریع جنین اجباری باشد. دراین حالت ممکن است پزشکتان تشخیص دهد که استفاده از فورسپس و یا واکیوم بهتر از اجرای سزارین باشد و البته در بسیاری از موارد هم همینطور است و عوارض آنها کمتر از عوارض سزارین می باشد، البته تنها هنگامی که شرایط استفاده از این وسایل وجود داشته باشد که این تشخیص راباید به عهده پزشکتان بگذارید .

یک فاکتور مهم در هنگام بکار برده هر دو وسیله اینست که باید شرایط اجرای سزارین اورژانس مهیا باشد چراکه ممکن است از این وسایل نتیجه بدست نیاید و بیمار فوراً باید تحت عمل سزارین قرار گیرد. احتمال عدم موفقیت با واکیوم بیشتر از فورسپس می باشد و ایجاد ضربه به پوست سر جنین بیشتر است.

مسأله ای که حائز اهمیت است اینست که اگر به پزشکتان اعتماد دارید، مطمئن باشید او فقط در جایی که لازم و ضروری است از فورسپس و یا واکیوم استفاده می کند و همیشه سلامت شما و نوزادتان را نسبت به همه چیز ارجع می داند.