همه چیز درباره ی ازدواج

در چه سنی باید ازدواج کرد؟

برای ازدواج علاوه بر نیاز به رشد جسمی و جنسی ، رشد روانی و اجتماعی نیز مورد نیاز است. در اواخر دوره نوجوانی رشد جنسی تقریبا کامل می شود و فرد توانایی تولید مثل پیدا می کند. در اواخر سنین نوجوانی اغلب دختران به فکر ازدواج می افتند، در حالیکه پسران در این سنین خواهان ازدواج نیستند. گرچه ازدواج تنها راه مشروع و سالم تأمین نیازهای جسمی و روانی  نوجوانان است، ولی برای یک ازدواج موفق، آمادگی زیستی، روانی، مادی و اجتماعی لازم است. به همین جهت، متخصصان سن مناسب ازدواج را برای دختران ۱۸ تا ۲۴ سال و برای پسران ۲۴ تا ۲۸ سال توصیه می کنند. معمولا اختلاف سن ۲ تا ۶ سال بین دختر و پسر برای ازدواج توصیه می شود.

در صورت داشتن ازدواج زودهنگام، بهتر است داشتن فرزند تا پس از ۲۰ سالگی به تعویق بیفتد. برای این منظور لازم است که زوجین با  روش های صحیح تنظیم خانواده آشنا باشند.

معیارهای یک ازدواج موفق چیست ؟

انتخاب همسر از مهمترین تصمیمات فرد در زندگی است، زیرا می تواند آینده فرد را رقم بزند. تشکیل خانواده سالم، متعادل و پایدار مانند هر امر مهم دیگری به تفکر منطقی و تلاش و کوشش نیازمند است. جوان می بایستی بر اساس معیارهای اصولی، منطقی همسر آینده خود را شناسایی و انتخاب نماید و آنگاه به انجام پیوند زناشویی اقدام کند. بصورت کلی اصالت خانوادگی به عنوان اساسی ترین معیار انتخاب همسر شناخته می شود. ایمان، اخلاق نیکو و روان سالم، و تناسب زوجین در ویژگیهای ظاهری، سنی، تحصیلی، فرهنگی، تربیتی و اعتقادی از موارد اساسی در انتخاب همسر است

در زیر به چند عامل برای یک ازدواج موفق اشاره می شود:

سلامت جسمی و روانی

انسان سالم، خانواده سالم ایجاد می کند. برخی از بیماریها ممکن است تهدیدی جدی برای سلامت انسان و همسر آینده او باشد. در این زمینه مراجعه به مراکز درمانی برای تشخیص و درمان زودرس  و مشاوره قبل از ازدواج در مراکز مشاوره وزارت بهداشت توصیه می گردد.

منبع درآمد و شغل مناسب

برای یک ازدواج موفق و زندگی سعادتمند، مسأله شغل می بایستی جدی گرفته شود. با داشتن کار و شغل، عشق و محبت زوجین در منزل رونق و تداوم می یابد.

با وجودیکه داشتن شغل و درآمد لازمه خوشبختی خانواده است، باید توجه داشت که امکانات مالی  به تنهایی نمی تواند حل کننده همه مشکلات یک خانواده  و متضمن خوشبختی باشد و اهمیت آن تنها بایستی در کنار سایر عوامل ارزیابی شود

داشتن نیت و اراده برای تشکیل خانواده

هر یک از زوجین باید با دید باز و با رضایت خود اقدام به تشکیل خانواده نمایند. ازدواج نباید به عنوان راه حلی برای دوری از مشکلات خانوادگی جوان در خانواده در نظر گرفته شود، بلکه ازدواج زمانی موفق خواهد بود که با هدف تشکیل خانواده و تعالی روحی زوجین درنظر گرفته شود. با وجودیکه والدین در راهنمایی جوانان در انتخاب همسر نقش تعیین کننده ای دارند، این نقش باید به صورت مشاوره ای باشد و نباید بصورت تحمیلی و سلب اختیار جوان در تعیین شریک زندگی آینده اش باشد

 سن مناسب و اختلاف سنی مناسب برای ازدواج

همانگونه که گفته شد، برای موفقیت در ازدواج، رعایت سن مناسب ازدواج بسیار مهم است.  متخصصان سن مناسب ازدواج را برای دختران ۱۸ تا ۲۴ سال و برای پسران ۲۴ تا ۲۸ سال توصیه می کنند. معمولا اختلاف سن ۲ تا ۶ سال بین دختر و پسر برای ازدواج توصیه می شود

مسئولیت پذیری و پاسخگویی به نیازهای جسمی روحی و عاطفی همسر

زوجین باید متوجه باشند که با تشکیل خانواده، نقشهای جدیدی برای آنان بوجود می آید که می بایستی در مقابل آن مسئولیت پذیر باشند. زن و مرد متأهل نسبت به یکدیگر متعهد هستند و می بایستی با تمام وجود سعی در ایفای وظایف نمایند. یکی از اساسی ترین پایه های موفقیت یک زندگی زناشویی، شناخت دقیق نیازهای  جسمی ، روحی و عاطفی همسر و تلاش مستمر و دائم در پاسخ به این نیازهاست . زوجین می بایستی در این جهت به یکدیگر کمک رسانند و مشوق و همکار یکدیگر باشند. همچنین لازم است تا از توقعات خارج از توانایی همسر اجتناب گردد. به عبارت دیگر زوجین باید تلاش کنند تا در کنار یکدیگر باشند و نه در مقابل هم. 

علاوه بر این، هر یک از زوجین می بایستی مسئولیت تنظیم خانواده را بپذیرند و تعداد فرزندان و فاصله مناسب تولد آنان را رعایت نمایند.

یک عشق یک همسر

این اصل متضمن دوام و خوشبختی یک خانواده است. وفاداری به همسر، وفاداری به عشق را به ارمغان می آورد

به همسر خود احترام بگذارید و گذشت داشته باشید

زوجین می بایستی در همه حال و در هر شرایطی به همسر خود احترام بگذارند. نزدیکی  زوجین هیچگاه حق توهین و تحقیر یکدیگر را به آنان نمی دهد. با اولین توهین به همسر، اولین گام برای فروریختن بنای خانواده برداشته شده است و اصالت خانواده زیر سؤال می رود. هیچ خطایی از طرف همسر، شما را محق به توهین به او نمی کند. گذشت لازمه هر رابطه طولانی مدت است. انسان در طول زندگی مرتکب خطاهایی می گردد و گذشت  و راهنمایی دوستانه همسر، زمینه پیشگیری از وقوع مجدد آن خطا را فراهم می کند، احساس صمیمیت را تقویت می کند و زندگی را به کام زوجین شیرین می سازد

معنویات

دین داری ، تقویت معنویات و توجه به دستورات مذهبی که به زیبایی در دین مبین اسلام و سایر ادیان الهی به آن پرداخته شده است، همچون چراغی روشن در راه تعالی بشریت است. زوجین باید به تقویت معنویات در یکدیگر یاری رسانند و در این صورت است که عطر و طراوت ایمان، فضای خانوادگیشان را صفا می بخشد

زمان مناسب بچه دار شدن

توجه داشته باشید که از نظر جسمانی، روانی، اجتماعی و اقتصادی صلاح نیست که یک زوج بلافاصله پس از ازدواج بچه دار شوند و حداقل در دو سال اول زندگی می بایستی از یک  روش های پیشگیری از بارداری استفاده نمود. بهترین سن حاملگی برای زن بین ۲۰ تا ۳۰ سالگی است. حاملگی پیش یا پس از این سنین، احتمال خطرات برای سلامتی جنین و مادر را می افزاید. همچنین فاصله کمتر از ۳ سال بین دو زایمان برای مادر و کودک، هر دو، خطرناک است. امروزه به دلایل متعددی بیش از دو حاملگی توصیه نمی شود.

هدف اصلی ازدواج و تشکیل خانواده چیست ؟  

متاسفانه %۸۰ ازدواجها از انگیزه های غلط و خود خواهانه نشات میگیرند تعدادی از انگیزه های ازدواج به شرح زیر است :
۱- فشار اطرافیان:

تـاثیراتی است که دوستان،خانواده، جـامـعـه و حتی عقاید شما بر شما تحـــمیـــل مـی کنند. پیامی که مضمون آن اینچنین است: ”تو باید در یک رابـطه بـا جــنس مخــــالف خود باشی و یا حتما ازدواج کنی، اگر رابــطه نداشته باشی و یا ازدواج نکرده باشی حتما عیبی در تـو وجــود دارد.” در جــامعه فـــشار زیادی به افراد مجرد تـحمـــیل میگردد اما دیگر زمان آن فرا رسیده است که آنها را بـه حـــــال خود رها کنیم و بیاموزیم که تجرد آنها را درک کــرده و ارج نـهـــیم.

 هر فردی مختار است مجرد بماند و یا ازدواج کند.
۲- رهایی از تنهایی و افسردگی:

 بسیاری از افراد تنها به این خاطر که تنها هستند( و یا از تنها ماندن هراس دارند) و یا مایوس میباشند تن به ازدواج میدهند. آنها تصور میکنند که ازدواج مشکل آنها را مرتفع میکند. اما در این شرایط معمولا فرد قادر به یک گزینش صحیح نمیباشد و احتمال آنکه فرد با شخص نامناسبی ازدواج کند زیاد است. یک انسان ناامید و تنها پس از ازدواج نیز تنها خواهد ماند. برخی افراد تا آن حد از لحاظ عاطفی تهی میباشند که امیدی به یک ازدواج موفق با هیچ فردی را احتمال نمیدهند. در نهایت نیز اینگونه افراد گرفتار روابط محنت زا و غم انگیزی میشوند.
۳- عطش جنسی:

برخی افراد آنقدر غرق در غرایض جنسی خود میبانشد که جز روابط جنسی به چیزی دیگری نمی اندیشند. آنها رابطه جنسی را به یک رابطه صمیمانه و دراز مدت ترجیح میدهند. این گونه افراد تنها بدنبال یک همخوابه میباشند تا یک همسر خوب. اینگونه ازدواجها نیز پس از مدتی به سردی گراییده و از هم میپاشد. این انگیزه معمولا در مردان مشاهده میشود و تعداد آنها هم کم نیست.
۴- گریختن از واقعیات زندگی خود:

بسیاری از افراد ازدواج میکنند نه به این خاطر که شخص مناسبی را برای ازدواج یافته اند، بلکه به جهت آنکه عذری برای دوری گزیدن از مشکلات و واقعیات زندگی خود تراشیده باشند. زندگی اینگونه افراد عاری از شور و اشتیاق و هدف مشخص میباشد. اما جای آنکه راه حل را درون خودشان بیابند ازدواج کرده و تصور میکنند با ورود فرد دیگری در زندگیشان، زندگی آنها نیز از سکون و کسالت آوری بیرون خواهد آمد.

۵- گریختن از رشد و بالندگی:

اینگونه افراد تنها به این منظور ازدواج میکنند که فرد دیگری مسئولیت مراقبت از انها را به عهده گیرد. اینگونه افراد معمولا از لحاظ عاطفی به شریک خود وابسته میشوند.

اینگوه ازدواجها در موارد زیر نمود بیشتری دارند:
• ازدواجهایی که اختلاف سنی فاحشی میان دو فرد وجود دارد.
• در ازدواجهایی که اختلاف فاحشی در قدرت مالی و یا موفقیت شغلی دو فرد وجود دارد.
• ازدواجهایی که مغایرت محسوسی در سبک زندگی دو فرد وجود دارد.
۶- احساس گناه:

 برخی افراد که پیش از ازدواج با فردی رابطه دراز مدت داشته اند تن به ازدواج با فرد میدهند به این خاطر که از ترک کردن شریک خود هراس دارند که پس از رفتن آنها چه بر سر شریکشان خواهد آمد. همچنین احساس گناه میکنند زیرا که تصور میکنند آنطور که باید و شاید رفتار پسندیده ای نسبت به شریک خود نداشته اند و یا متقابلا لطفهایی که شریکشان در حق آنها روا داشته را جبران نکرده اند. هنگامی که فرد از روی احساس گناه و عذاب وجدان و نه از روی عشق واقعی تن به ازدواج با فردی دیگر میدهد ثمری جز ناکامی و نابودی هر دو فرد در پی نخواهد داشت.
۷- پر کردن خلاء احساسی و معنوی:

اینگونه افراد دارای حس پوچی و بی ارزشی میباشند و میخواهند توسط فرد دیگری خلاء وجودی خود را به گونه ای پر کنند اما باید آگاه باشند که هر میزان هم که فرد مقابلشان آنها را دوشت داشته باشد قادر به پر کردن خلاء های زندگی آنها نمیباشد.
۸- پذیرش اجتماعی:

 جامعه به افراد مجرد به چشم یک انسان متهم مینگرد. این جمله را در درب ورودی بسیاری از رستورانها و یا مراکز دیگر زیاد دیده اید: ”ورود افراد مجرد ممنوع” و یا بسیار از موسسات و ادارات افراد مجرد را به استخدام خود در نمیاورند. بنابراین ازدواج انگیزه ای میگردد برای جوانان تا در جامعه مورد پذیرش قرار گیریند.
۹- تامین مخارج زندگی:

 اینگونه ازدواجها در زنان بیشتر به چشم میخورد که به منظور تامین نیازهایشان با مرد ثروتمندی تن به ازدواج میدهند.
۱۰- اعتماد بنفس پایین:

برخی افراد با نخستین فردی که به آنان پیشنهاد ازدواج میدهد میپذیرند و ازدواج میکنند. اینگونه افراد به لحاظ اعتماد بنفس پایینشان میپندارند قابل دوست داشتن نبوده و یا ارزش، زیبایی، محاسن و هنر کافی در خود سراغ ندارند که فردی شیفته آنان گردد. آنان از ترس آنکه نکند فرد دیگری آنان را نپسندد و شاید این آخرین فرصتی باشد که در زندگی برایشان ایجاد گشته، شتابزده تن به ازدواج میدهند.(مانند دخترانی که خیلی زود ازدواج میکنند)
۱۱- اخذ تابعیت کشور دیگر:

اینگونه افراد برای اخذ تابعیت کشور خاصی تن به ازدواج میدهند که یک ازدواج مصلحتی محسوب میگردد.

۱۲- بی ارزش شمردن ارزش خود:

 اینگونه طرز تفکر در زنان به چشم میخورد. اینگونه زنان و یا دختران چنین میپندارند که وظیفه یک فرد تامین مخارج معیشتی و وظیفه یک زن تنها برآورده ساختن نیازهای جنسی مرد میباشد. آنها ارزش زن را در سطح یک همخوابه صرف میدانند. یکی از عللی که دختران جوان با مردان مسن ازدواج میکنند همین مسئله میباشد.
به خاطر داشته باشید بسیاری از محققین سن مناسب ازدواج را برای دختران ۱۸ تا ۲۴ سال و برای پسران ۲۴ تا ۲۸ سال توصیه می کنند. معمولا اختلاف سن ۲ تا ۶ سال بین دختر و پسر برای ازدواج توصیه می شود.

بنابراین عجله نکنید و با دید گشوده شریک زندگی خود را برگزینید.

همچنین سعی کنید پیش از بچه دار شدن حداقل ۲ سال از ازدواج شما گذشته باشد تا رابطه شما با فرد مقابل به ثبات مطمئنی رسیده باشد.
 

هدف اصلی ازدواج و تشکیل خانواده، ارضای غریزه جنسی و شهوانی نیست، بلکه تولیدمثل است.

 بدون شک، خالق بزرگ هستی خواهان تداوم زندگی انسان روی کره خاکی است و تنها راه تداوم نسل بشر، آمیزش جنسی است. خداوند کششی بین دو جنس مخالف (نر و ماده) برقرار ساخت، که اگر این کشش میان نر و ماده نبود، آمیزشی میان دو جنس مخالف صورت نمی گرفت، و اگر آمیزش در کار نبود نسل بشر منقرض می گشت.

قوی ترین نیرویی که زن و مرد را به یکدیگر می کشاند، غریزه جنسی است. در حقیقت، جاذبه جنسی بین زن و مرد علت محدثه خانواده و علت مبقیه آن است؛ ولی هدف اصلی ازدواج، ارضای غریزه جنسی نیست، بلکه عاملی ورای این عامل شهوانی و تمتعات جنسی است که عبارت است از تولید نسل.

بهترین دلیلی که می توان بر این مدعا که هدف اصلی از ازدواج صرف تلذذ و تمتع جنسی بردن نیست جدائی مردان از زنان نازا و زنان از مردان عقیم آن هم با وجود تلذذ جنسی در حد ارضاء و وجود اقتصاد سالم و وضع معیشتی مناسب در خانه است.

مولر لیر، جامعه شناس جامعه شناس آلمانی می نویسد:

سه عامل مهم افراد را به طرف ازدواج و تشکیل خانواده سوق می دهد: نیاز اقتصادی، میل به فرزند و عشق. میل به فرزند که همان علاقمندی به بقای نسل و حفظ نوع می باشد، عشق یا لذت جنسی یا نیازهای اقتصادی به عنوان مقدمات وصول به این هدفند. بنابر نظریه کینک، جامعه شناس آمریکایی، از لحاظ جهان شناسی، وظیفه خانواده (زن و مرد) تنها امتداد نسل است و نیازهای اقتصادی یا شهوانی به عنوان مقدمه ای برای رسیدن به این هدف بزرگند.

مزایای ازدواج سالم و موفق چیست ؟

 موفقیت در ازدواج تنها در تامین مادیات خلاصه نمی شود . تحقیقات گویای این مطلب هستند که تمام افراد خانواده در یک زندگی مشترک سالم سعادتمند و کامل از مزایای آن بهره مند خواهند شد همه ما می دانیم که خداوند به مزایای زندگی مشترک آگاه است و به همین دلیل بوده که زن ها و مرد ها را تشویق به ازدواج کرده و نتیجه این تحقیقات چیزی جز سخنان خداوند نیست.

مزایای ازدواج موفق برای کودکان و نوجوانان آن خانواده :
تحقیقات نشان می دهد که کودکانی که در آغوش گرم خانواده بزرگ می شوند برتری های بیشتر ی نسبت به سایرین دارند. از آن جمله می توان موارد زیر اشاره کرد.
- احتمال ورود آنها به مدارج بالاتر علمی بیشتر است.
- از نظر آکادمیک بچه های موفق تری هستند.
- از نظر جسمی سالم تر هستند.
- از نظر عاطفی سالم تر هستند
- احتمال خودکشی در آنها کمتر است
- ناآرامی های کمتری را در مدرسه از خود نشان می دهند.
- احتمال کمتری وجود دارد که قربانی سو استفاده جنسی شوند
- کمتر از الکل و مواد مخدر استفاده می کنند
- کمتر مرتکب جنایت می شوند
- ارتباط بهتری با پدر و مادر خود دارند
- وقتی ازدواج کردند. احتمال طلاق کمتر است
- در ففر بزرگ نمی شوند

مزایای ازدواج سالم برای خانم ها:
تحقیقات نشان می دهد که خانم هایی که در یک ازدواج سالم هستند نسبت به خانم هایی که از ازدواج نا موفق هستند نسبت به خانم هایی که در ازدواج ناموفق هستند مزایای بیشتری دارند از جمله:
- از ارتباط خود راضی هستند
- از نظر احساسی سالم تر هستند
- از نظر مالی غنی تر هستند
- کمتر قربانی خشونت سو استفاده های جنسی و یا سایر جرم ها می شوند
- تلاش کمتری برای خودکشی انجام می دهند.
- از الکل و مواد مخدر استفاده نمی کنند
- زیر خط فقر به سر نمی برند
- با فرزندان خود ارتباط بهتری برقرار می کنند
- از نظر جسمانی سالم تر هستند

مزایای ازدواج سالم برای مردها:

تحقیقات مزایای بسیار زیادی را در مورد مردانی که در یک ازدواج سالم هستند نسبت به سایر آقایان پیدا کرده است به نمونه زیر توجه کنید
- عمر طولانی سلامت جسمانی تامین مالی اشتغال بلند مدت
- دستمزد بالا ریسک کمتر در روی آوردن به مواد مخدر مشروبات الکلی داشتن ارتباط بهتر با فرزندان احتمال کمتر به ارتکاب به جرم و جنایت. احتمال کمتر در خودکشی

مزایای ازدواج سالام برای اجتماع:
زمانی که در جامعه درصد افرادی که در یک ازدواج سالم هستند بیشتر شود مزایای بی شماری به همراه آنها با اجتماع وارد می شود .
-داشتن شهروندان سالم از نظر فیزیکی
دارا بودن شهروندان سالم از نظر احساسی
بالا رفتن درصد افراد تحصیلکرده
کاهش خشونت های خانوادگی
کاهش امار جرم و جنایت
کاهش میان ارتکاب به جرم در نوجوانان و حوانان
کاهش میزان مهاجرت
افزایش ارزش دارایی های افراد
کاهش نیاز به خدمت مشاوره خانوادگی

زمان مناسب برای پیشنهاد ازدواج دادن و پیشنهاد ازدواج را چگونه مطرح کنیم  

پیشنهاد ازدواج دادن بی شک یکی از مهمترین و بزرگترین گامهایی میباشد که تا به حال برداشته اید. شما خواهان آن هـستـید که در آن لحظه همه چیز عالی و بـه بـهتـریـن نحو پیش رود و از آن مهمتر که میخواهید پاسخ وی مثبت بـاشـد! ایـن نکـات را هــنگام دادن پیشنهاد ازدواج مد نظر قرار دهید تا شانس موفقیت شما افزایش یابد:
۱- مطمئن گردید که فرد مناسبی را برگزیده اید:

واضح است نه! امــا حـقـیقت امر آن است که ازدواج چیزی نیست که بخواهید بـخاطـر انــگیــزه هــای آنــی وارد آن گردید. ممکن است شما دیوانه وار همدیگر را دوست داشته باشید اما اگر هــمسرتان خواهان فرزند باشد اما شما نه، ازدواج شما قطعا زیاد دوام نخواهد آورد و یا آنکه ارزشهای شما با ارزشهای همسرتان متفاوت باشد. اگر در مورد فردی که میخواهید با وی ازدواج کنید تردید دارید، بهتر است بیشتر درباره آن بیاندیشید.

۲- مطمئن شوید هر دوی شما آمادگی دارید:

 پیـش از آنـکه پیـشنهاد ازدواج دهید درباره آن که در زندگی بدنبال چه اهدافی میباشید، حتــی اهداف ۵۰ سال آینده خود با یکدیگر صحبت کنید. هر چه بیشتر بــا یـکدیگر در مــورد آن چـه بــرای شـما حائز اهمیت میباشد گفتگو کنید بیشتر متوجه آن میگردید که آیا با یکدیگر تفاهم و سازگــاری داریـد یــا خیر. همچنین باید از لحاظ مالی آمادگی داشته باشید. اگر شما قادر نیستــیـد کــه مخارج خود را تامین کنید، بهتر است نامزدی خود را به تعویق بیاندازید.

۳- از پدر و مادر وی اجازه بگیریـد:

 شـما ابـتـدا باید بدانید که آیا اگر پـیش از ازدواج با پدر و مادر وی مشورت کرده و اجازه بخواهید، آنها را خوشنود میسازد یا خیر. ایـن نـکته شـایـد عـجیـب بـــنظر آید اما شما که نمی خـواهید پـدر زن و مادر همسر آیـنـده خود را برنجانید؟ این عمل برای آنکه دلشان را بدست بیاورید بسیار موثر خواهد بود.

۴- بطریقی پیشنهاد بدهید که خوشایند وی باشد:

به پیـشنهاد ازدواج هـمچون یک هدیه به بانوی زندگی خود بنگرید. آن را بـطریقـی طـرح ریزی کنید که باب میل و سلیقه وی بوده و مطابق با شخصیتش باشد. آیا وی رومـانتـیـک اسـت و یـا اهـل تـفریح و شوخ طبعی؟ آیا میل دارد بطور محرمانه از وی خواستـگـاری کنـیـد و یا روی دیــوار درخـواست خود را بنوسید؟

۵- در باره هدیه دادن به وی تصمیم بگیرید:

بـرای دختـرهـا و زنـان هیچ چیز مبهوت کننده تر از یک هدیه غیر منتظره و غافلگیر کننده حلقه برلیان نمی بـاشد. امـا اگـر تـوان مالی شما اجازه این کار را به شما نمیدهد، برای یک حلقه مناسب بودجه شما کفایت میکند. اما حتما پیش از آنکه حلقه را خریداری کنید از نوع سلیـقه وی اطلاع یابـید. ایـن کار را میتوانید با سوال کردن از دوستان و یا خانواده وی و یـا مشـاهـده نوع جواهرآلاتی که وی استفاده می کند انجام دهید. اما بسیاری از دختران تـمایـل دارند هنگام انتخاب حلقه خودشان حضور داشته باشند. بهرحال باید به خواسته های وی احترام بگذارید.
۶- مطمئن گردید پاسخ وی مثبت میباشد:

 هنگامیکه پیشنهاد ازدواج میدهید، بـاید مطمئن باشید که پاسخ وی ”بله” خواهد بود. شما میباست از قبـل در مــورد ازدواج بـه انــدازه کافی صحبت کرده و کــامـــلا از آن چه طرف مقابل از یک شریک زندگی بلند مدت انتظار دارد، آگاهی یافته باشید. درست است که میخواهید پیشنهاد ازدواج شــما برای او سورپریز باشد اما نباید بی مقدمه دست به این کار بزنید.

۷- افراد زیادی را از قصد و تصمیم خود آگاه نسازید:

 شـما مـمکن اسـت وسوسه شوید که قصد خود را با دوستان و خانواده خود در میان بگذارید. امـا عـاقلانه تر آن است که این خبر را تنها با یکی دو تا ازدوستان و یا نزدیکان صمیـمــی خود در میان گذاشته و به آنها اطمینان داشته باشید که رازدار و محرم اسرار شما میباشند.

۸- پیشنهاد خود را از حفظ نکنید:

صرفنـظر از آنـکه کـجـا و چــگـونــه پــیشنهاد ازدواج می دهــید، باید آن با نهایت صداقت و ابراز عشق حقیقی شما نسبـت بـه وی هـمــراه باشد. از قبل در مورد حرفهایی که میخواهید به او بـزنــید یادداشت بردارید اما دقیقا آنها را از بر نکنید. در آن لحظه به وی بگویید که چرا وی یـک فرد استـثـنایی بـوده و چـرا شما خواهان آن میباشید که باقی عمر خود را با وی سپری کنید. بـایـد جملات شما از دلتان برآید او میخواهد با یک مرد ازدواج کند و نه یک ربات!

۹- مکان و زمان مناسب را بیابید:

 مکانی کـه پیـشـنهاد ازدواج مـی دهـید می تواند: رسـتوران، پارک، سینما و یا لب دریا باشد.اما بهتر است مکانی انتخاب گردد کــه بــرای هر دوی شما خاطره انگیز بوده و شما را به یاد خاطرات گذشته بیندازد. فـاکتور زمان نیز بسیار مهم می بـاشــد اگر وی شرایط سختی را سپری می کند، اگر خسته و یا گرفتار دغدغه های شخصی و شغلی خود میباشد و یا آنکه از دست کسی عصبـانـی اسـت، زمان مناسبی برای این کار نمیباشد.

۱۰- او را دستپاچه نکنید:

شما ممکن است بخواهیـد پیـشنـهاد خود را برای جهانیان فریاد بزنید و یا حداقل برای همسایگان مجاور خود! امـا مـراقب باشیـد اشـتـیاق بـی حد شما کار دستتان ندهد. اگر وی شخص درونگرا بوده و از آن که مـرکز تـوجـه دیـگـران واقع گردید بیزار میباشد، بهتر است این کار را بطور خصوصی با وی در میان بگذارید.

۱۱- انتظار همه نوع پیشامدی را داشته باشید:

صـرفنـظر از هـمـه نقشه ها و طرح ریزی ها، امکان دارد امور دقیقا آن طوری که شما و یا وی تصور میکردید پیـش نرود. خود را برای واکنشهای احتمالی آماده کنید.او مـمکن است دستپـاچـه شـده و یا هیجان زده گـردد و یـا آن که کاملا آرام و بی تفاوت باقی بماند. وی ممکن است بگوید: ”بله-خیـر” و یــا ”شاید”. شمـا مـمکن است تصور کنید وی را کاملا می شناسید امـا از پـیـش داوری و آنکه پاسخ وی چگونه خواهد بود پرهیز کنید چون ممکن است مایوس گردید.
۱۲- اگر پاسخ وی منفی بود مایوس نشوید:

 هـمـواره احـتـمال آن کـه وی ”نه”بگوید وجود دارد. اما دلسرد نشوید با او صحبت کنید و علت عــدم آمـادگـی وی را جـویا گردید. وی ممکن است تـنـها بـه زمـان بـیشتـری نـیـاز داشتـه بـاشـد و یا آن کـه اصلا وی دختر مناسبی برای شما نباشد. اگر این طور باشد بهتر است همین حالا پی بـه آن بـبـرید تا آنکه پس از ازدواج.

۱۳- خیلی زود و یا خیلی دیر پیشنهاد ندهید:

 زمـان معـیـنـی برای پیشنـهاد ازدواج وجود ندارد اما بهتر است پس از تنها گذشت ۲ هفته از آشنایی خـود بـا وی پـیشـنــهاد ازدواج ندهید! زمان پیشنـهاد ازدواج هنـگامی اسـت کـه شـمـا بـــرای مــدتــی کافی به یکدیگر متعهد شده باشید. همچنین زیاد وقت را تلف نکنید شجاع باشید و حـرف دلتان را بزنید. اگر هم خیلی هم کمرو می باشید، می تـوانـید پیــشنهاد خود را در قالب نامه برای دختر مورد علاقه خود ارسال کنید.

وولوواژینیت حاد

واژینیت یک علت شایع مراجعه به ارایه‌دهندگان مراقبت سلامت و مسؤول حدوداً ۶ میلیون ویزیت در هر سال در آمریکا است. علایم همراه با واژینیت می‌تواند باعث اذیت قابل ملاحظه، ساعات غیبت از کار و کاهش اعتماد به نفس شود. تخمین زده می‌شود که جهت این مشکل سالانه هم برای خوددرمانی و هم برای مراجعه به ارایه‌دهندگان خدمات پزشکی بیش از یک میلیارد دلار هزینه می‌شود.
علاوه بر این زنان مبتلا به واژینوز باکتریال و تریکومونیاز با خطر بالاتر عفونت با ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) روبه‌رو هستند، زیرا سطح لاکتوباسیل‌های محافظت‌کننده کاهش پیدا کرده‌اند و التهاب وجود دارد. این افزایش خطر مستقل از عوامل رفتاری است و به همین خاطر منافع تشخیص و درمان صحیح واژینیت را بیش از پیش نشان می‌دهد.

فلور طبیعی واژن
لاکتوباسیل‌ها، هم باکتری غالب در مجرای واژن به شمار می‌روند و هم فلور طبیعی واژن را تنظیم می‌کنند. لاکتوباسیل‌ها اسید لاکتیک تولید می‌کنند که pH طبیعی واژن را بین ۸/۳ تا ۵/۴ نگه می‌دارد و جلوی اتصال باکتری‌ها به سلول‌های اپی‌تلیوم واژن را می‌گیرد.
تقریباً ۶۰ درصد از سوش‌های لاکتوباسیلی واژن پراکسید هیدورژن تولید می‌کنند که رشد باکتری‌ها را مهار می‌کند و در شرایط آزمایشگاه HIV را نیز تخریب می‌نماید. استروژن از طریق افزایش تولید گلیکوژن در سلول‌های اپی‌تلیوم واژن، کلونیزه شدن لاکتوباسیل‌ها را بهبود می‌بخشد، چون گلیکوژن به گلوکز می‌شکند و به عنوان سوبسترا برای باکتری‌ها عمل می‌کند.
اگرچه لاکتوباسیل‌ها باکتری‌های غالب در فلور واژن هستند، باکتری‌های دیگری نیز از جمله گونه‌های استرپتوکوک، باکتری‌های گرم منفی، گاردنرلا واژینالیس و بی‌هوازی‌ها در واژن وجود دارند. کاندیدا آلبیکانس نیز می‌تواند در ۱۰ تا ۲۵ درصد از زنان بدون علامت به عنوان یک عامل کامنسال جزء فلور طبیعی واژن یافت شود.

واژینیت حاد
سه نوع شایع واژینیت حاد عبارتند از واژینوز باکتریال، کاندیدیاز وولوواژینال و تریکومونیاز.

واژینوز باکتریال
واژینوز باکتریال شایع‌ترین علت واژینیت حاد است که بسته به جمعیت‌های مورد مطالعه مسؤول ۱۵ تا ۵۰ درصد موارد بیماری در زنان علامت‌دار می‌باشد.
واژینوز باکتریال نشان‌دهنده یک شیفت در فلور واژن از فلور لاکتوباسیلی غالب به فلور مختلط شامل مایکوپلاسماهای ژنیتال، گاردنرلا واژینالیس و بی‌هوازی‌هایی مانند پپتواسترپتوکوک‌ها، پره‌وتلا و گونه‌های موبیلونکوس است.
کشت‌های واژن در واژینوز باکتریال به میزان کافی این فلور مختلط واژینال را نشان نمی‌دهد. یک مطالعه اخیر از روش‌های مولکولی برای شناسایی مجموعه‌ای از باکتری‌های غیر قابل کشت مرتبط با گونه کلستریدیوم در زنان آلوده استفاده کرده است.
عوامل خطرزای واژینوز باکتریال عبارتند از: داشتن بیش از یک شریک جنسی، تغییر شریک جنسی در ۳۰ روز گذشته، داشتن یک شریک جنسی مؤنث و داشتن دوش واژینال حداقل به صورت ماهانه یا در عرض ۷ روز گذشته.
کمبود لاکتوباسیل‌های تولیدکننده پراکسید هیدروژن  نیز یک عامل خطرزای شناخته‌شده برای واژینوز باکتریال است و ممکن است بتواند تا حدی خطر بیشتر این عفونت در میان زنان سیاه‌پوست را (مستقل از سایر عوامل خطرزا) توجیه کند. عوامل استرس‌زای اجتماعی (از قبیل بی‌خانمانی، تهدید امنیت شخصی و نداشتن منابع کافی درآمد) نیز به عنوان عوامل افزایش‌دهنده خطر بیماری گزارش شده‌اند.
علاوه بر ایجاد علایم آزاردهنده، واژینوز باکتریال با افزایش خطر بسیاری از عفونت‌های مجاری تناسلی فوقانی همراه است؛ از جمله آندومتریت پس از عمل سزارین، زایمان واژینال یا سقط؛ عفونت زخم؛ افزایش خطر عفونت پس از هیسترکتومی ‌واژینال و شکمی؛ بیماری التهابی لگن؛ زایمان زودرس؛ و کوریوآمنیونیت. زنان مبتلا به واژینوز باکتریال همچنین در معرض خطر بالای سقط و کاهش احتمال بارورسازی آزمایشگاهی (IVF) موفق هستند.

کاندیدیاز وولوواژینال
اگرچه اکثر زنان مبتلا به واژینیت حاد فکر می‌کنند کاندیدا علت بیماری آن‌هاست، حقیقت آن است که کاندیدا فقط مسؤول ۱۵ تا ۳۰ درصد موارد محسوب می‌شود. تقریباً ۷۵ درصد از زنان حداقل یکبار در طول زندگی‌شان با تشخیص کاندیدیاز وولوواژینال درمان می‌شوند و از این میان حدود ۵۰ درصد آن‌ها با عود بیماری نیز مواجه خواهند بود.
اکثر موارد کاندیدیاز وولوواژینال به وسیله کاندیدا آلبیکانس ایجاد می‌شوند. عوامل خطرزای این بیماری عبارتند از بارداری، بودن در فاز لوتئال چرخه قاعدگی، نولی‌پار بودن، استفاده از اسپرم‌کش‌ها (اما نه قرص‌های ضد بارداری با دوز پایین یعنی LD)، و سن پایین (خطر بیماری در سنین ۱۵ تا ۱۹ سال در بیشترین حد است و پس از آن کاهش می‌یابد).
درمان اخیر با آنتی‌بیوتیک‌های وسیع‌الطیف از قبیل تتراسیکلین، آمپی‌سیلین و سفالوسپورین‌های خوراکی نیز یک عامل خطر تلقی می‌شود؛ احتمالاً‌ به این خاطر که فلور محافظت‌کننده واژن به‌خصوص لاکتوباسیل‌ها را از بین می‌برد.
در حالی که کاندیدا آلبیکانس در بسیاری از زنان بی‌علامت یک عامل کامنسال محسوب می‌شود، عفونت علامت‌دار آن با ارتشاح نوتروفیل‌های پلی‌مورفونوکلئر و بار قارچی واژینال بالا همبستگی دارد.
کاندیدیاز وولوواژینال راجعه (۴ یا بیشتر از ۴ حمله مستند بیماری در عرض یک سال) در کمتر از ۵ درصد جمعیت عمومی‌ رخ می‌دهد. تغییر پاسخ ایمنی موضعی از قبیل پاسخ بیش از حد با واسطه IgE به مقادیر اندک آنتی‌ژن کاندیدا می‌تواند زنان را مستعد عود بیماری نماید.
در حالی که کاندیدا آلبیکانس هنوز شایع‌ترین قارچ جداشده از زنان مبتلا به کاندیدیاز وولوواژینال راجعه است، در حداکثر۱۵ درصد از زنان مبتلا به عفونت‌های راجعه ممکن است افزایش شیوع گونه‌های غیر آلبیکانس به ویژه کاندیدا گلابراتا یافت شود.
تریکومونا واژینالیس
تریکومونا واژینالیس یک انگل درون‌سلولی منتقل‌شونده از راه جنسی است که علت واژینیت حاد در ۵ تا ۵۰ درصد موارد، بسته به جمعیت مورد مطالعه، محسوب می‌شود.
این بیماری شایع‌ترین عفونت آمیزشی در ایالات متحده است که بنا بر تخمین‌ها هر ساله ۵ میلیون مورد جدید از آن گزارش می‌شود. عوامل خطرزای تریکومونیاز عبارتند از تغییر در شریک جنسی، مقاربت دو بار در هفته یا بیشتر، داشتن سه یا بیشتر از سه شریک جنسی در ماه گذشته و وجود یک بیماری آمیزشی همزمان دیگر. تریکومونیاز با عفونت‌های مجاری تناسلی فوقانی همانند موارد تشریح‌شده برای واژینوز باکتریال همراه است، از جمله عفونت‌های پس از زایمان، جراحی و سقط؛ بیماری التهابی لگن؛ و زایمان زودرس.

راهبردها و شواهد
تشخیص
علایم و نشانه‌ها
به صورت کلاسیک واژینوز باکتریال با ترشحات رقیق، خاکستری مایل به سفید و با بوی بد شبیه بوی ماهی همراه است. کاندیدیاز وولوواژینال یک ترشح غلیظ، سفید و تکه‌تکه بدون بو دارد و ترشحات تریکومونیاز هم تقریباً زردرنگ فراوان است و ممکن است بوی بدی داشته باشد.
البته مطالعات متعدد نشان داده‌اند علایمی ‌از قبیل خارش و مشخصات ترشحات واژینال، پیش‌بینی‌کننده قابل اعتمادی از علت واژینیت باکتریال نیستند؛ میزان و رنگ ترشحات واژینال جزء غیر قابل اعتمادترین تظاهرات برای پیش‌بینی علت واژینیت به شمار می‌آیند (جدول ۱).

علاوه بر این، مطالعات نشان می‌دهند که زنان قادر به تشخیص دقیق و صحیح علت واژینیت خود نیستند، حتی زنانی که پیش از این کاندیدیاز وولوواژینال را تجربه کرده‌اند.معاینه فیزیکی باید شامل بررسی دقیق دستگاه تناسلی خارجی، دیواره‌های واژن و سرویکس و نیز بررسی ترشحات باشد؛ اگرچه محدودیت‌های این تظاهرات در تشخیص دقیق بیماری را نیز باید در نظر داشت.
فیشر و جای خارش روی دستگاه تناسلی خارجی در تقریباً یک‌چهارم موارد کاندیدیاز وولوواژینال دیده می‌شود اما در موارد واژینوز باکتریال یا تریکومونیاز نامحتمل است. نقاط قرمزرنگ روی سرویکس (که به آن اصطلاحاً سرویکس توت‌فرنگی گفته می‌شود) با تریکومونیاز همراه است ولی خیلی به ندرت رخ می‌دهد (تنها در ۲ تا ۵ درصد موارد).
pH واژن باید به وسیله کشیدن یک سواب دارای نوک پنبه‌ای به دیواره جانبی واژن در حد فاصل مدخل آن و سرویکس و سپس کشیدن سواب روی کاغذهای تجاری سنجش pH (که طیفی از pH ۰/۴ تا ۵/۵ را در بر می‌گیرد) اندازه‌گیری شود. pH را نباید با نمونه‌گیری از حوضچه واژن در فورنیکس خلفی بررسی کرد زیرا pH این محل ممکن است به دلیل وجود موکوس سرویکس بالاتر باشد.
pH طبیعی واژن (یعنی ۰/۴) در کاندیدیاز وولوواژینال تغییر نمی‌کند. افزایش pH به میزان ۵/۴ یا بیشتر در واژینوز باکتریال رخ می‌دهد و همچنین برای تریکومونیاز تیپیک است. اگرچه وجود همزمان واژینوز باکتریال یا تریکومونیاز pH واژن را در بیماران مبتلا به کاندیدیاز وولوواژینال افزایش می‌دهد، pH طبیعی واژن وجود واژینوز باکتریال یا تریکومونیاز را رد می‌کند. وجود خون یا منی در گنبد واژن نیز می‌تواند pH واژن را افزایش دهد.ارزیابی میکروسکوپی
ارزیابی میکروسکوپی مایع واژینال اساس تشخیص واژینیت حاد را تشکیل می‌دهد. واژینوز باکتریال یک تشخیص بالینی است و به وجود حداقل ۳ تا از ۴ تظاهر زیر نیاز دارد: pH بیشتر از ۵/۴؛ ترشحات رقیق و آبکی؛ بررسی نمونه‌ مایع نشان‌دهنده بیش از ۲۰ درصد سلول‌های کلیدی (یعنی سلول‌های سنگفرشی اپی‌تلیوم واژن همراه با کوکوباسیل‌های چسبیده فراوان)؛ و تست بوی «آمین» مثبت (این تست به این صورت انجام می‌شود: اضافه کردن هیدروکسید پتاسیم ۱۰ درصد به یک قطره از ترشحات واژینال روی لام و بوییدن آن از جهت بوی مشخصی که آمین‌های فرار آزادشده ایجاد می‌کنند). در بررسی نمونه خیس از زنان مبتلا به واژینوز باکتریال به صورت مشخصی فلور زمینه‌ای با کوکسی‌های متعدد، باکتری‌های با اشکال متغیر و شاید اندکی لاکتوباسیل‌های میله‌ای‌شکل جایگزین شده است .

تشخیص میکروسکوپی تریکومونیاز از طریق مشاهده تریکوموناد‌های متحرک در نمونه‌برداری‌های خیس صورت می‌گیرد که در آن اغلب افزایش سلول‌های پلی‌مورفونوکلئر نیز وجود دارد. جدول ۲ به مرور میزان حساسیت و ویژگی این روش‌ها و سایر یافته‌ها در بیماری‌های مختلف می‌پردازد.
کشت واژینال برای کاندیدا آلبیکانس در صورت منفی بودن نمونه خیس از نظر هیف اما علامت‌دار بودن بیمار یا وجود ترشحات یا سایر نشانه‌های مطرح‌کننده کاندیدیاز وولوواژینال در معاینه فیزیکی، مفید است.
کشت قارچ همچنین می‌تواند در موارد کاندیدیاز وولوواژینال راجعه به منظور رد گونه‌های غیر از کاندیدا آلبیکانس مفید باشد. کشت در زنانی که اخیراً خودشان را با یک داروی ضد قارچ درمان کرده‌اند نیز در بعضی موارد می‌تواند مفید باشد (تا ۹۰ درصد این افراد ظرف یک هفته پس از درمان کشت منفی دارند). کشت واژن از نظر باکتری مفید نیست زیرا بی‌هوازی‌ها، کولی‌فرم‌ها و گاردنرلا واژینالیس همگی می‌توانند در فلور طبیعی واژن نیز یافت شوند.

تست‌های در محل
چندین تست در محل برای این بیماری در دسترس هستند (جدول ۲) که به ویژه می‌توانند در مواقع عدم دسترسی به بررسی میکروسکوپی مفید باشند. نقش این تست‌ها در درمان روتین واژینیت، تا حدی به خاطر قیمت بالای آن‌ها، نامشخص است.

درمان
واژینوز باکتریال
درمان واژینوز باکتریال شامل درمان عفونت‌های بی‌هوازی است.۷ روز درمان با مترونیدازول خوراکی به اندازه استفاده از نوع واژینال آن به مدت ۵ روز کارآمدی دارد و در کارآزمایی‌های تصادفی‌شده با شاهد دارونما پس از یک ماه، میزان علاج علامتی آن در حدود ۸۰ درصد و میزان علاج میکروبیولوژیک در حدود ۷۰ درصد است.
کارآزمایی‌های تصادفی‌شده همچنین نشان داده‌اند که دوره ۷ روزه درمان با کرم واژینال کلیندامایسین ۲ درصد به اندازه مترونیدازول خوراکی مؤثر است و نیز یک دوز منفرد کرم کلیندامایسین گسترده‌رهش می‌تواند نتایج مشابهی ایجاد کند. مترونیدازول خوراکی تک‌دوز دیگر به عنوان یک رژیم درمانی جایگزین برای واژینوز باکتریال مورد تأیید نیست، زیرا میزان شکست ۵۰ درصد دارد.
برای موارد واژینوز باکتریال راجعه (۳ یا بیشتر از ۳ حمله در سال گذشته)، یک کارآزمایی تصادفی‌شده دوسوکور نشان داد که پس از ۱۰ روز درمان القایی روزانه با مترونیدازول واژینال، مصرف ۲ بار در هفته ژل مترونیدازول ۷۵/۰ درصد برای مدت ۱۶ هفته، علاج بالینی را در ۷۵ درصد بیماران پس از ۱۶ هفته و در ۵۰ درصد بیماران پس از ۲۸ هفته حاصل کرد.

کاندیدیاز وولوواژینال
کاندیدیاز وولوواژینال غیر عارضه‌دار به صورت بیماری با بسامد پایین (۳ نوبت یا کمتر در سال)، دارای علایم خفیف تا متوسط، احتمالاً ناشی از کاندیدا آلبیکانس و در میزبان دارای دستگاه ایمنی سالم تعریف می‌شود.
درمان‌های تأییدشده برای این بیماری عبارتند از طیف گسترده‌ای از داروهای موضعی ضد قارچ که به صورت تیپیک برای ۱ تا ۳ روز مصرف می‌شوند، و یک داروی خوراکی تک‌دوز یعنی فلوکونازول (۱۵۰ میلی‌گرم). هم داروهای آزول موضعی و هم داروهای آزول خوراکی باعث تسکین علایم و منفی شدن کشت در ۸۰ تا ۹۰ درصد از بیماران می‌شوند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌شده هیچ برتری واضحی را برای هیچ‌کدام از آزول‌ها نسبت به یکدیگر پیدا نکرده‌اند. بنابراین در تعیین درمان انتخابی باید ترجیح بیمار، پاسخ به درمان قبلی و هزینه درمان را در نظر داشت.
دسترسی به درمان‌های ضد قارچ واژینال به صورت بدون نسخه، خوددرمانی را برای بسیاری از زنان به یک گزینه معقول تبدیل کرده است. با این حال، باید دانست که علایم مطرح‌کننده کاندیدیاز وولوواژینال بدون‌ عارضه ممکن است حاکی از یک تشخیص دیگر باشند.
یک مطالعه روی زنان ویزیت‌شده در یک درمانگاه بیماران آمیزشی نشان داد که خوددرمانی علایم فهرست‌شده در بسته‌بندی داروهای بدون نسخه مربوط به کاندیدیاز، تنها ۲۸ درصد از بیماران به طور کلی و تنها ۵۳ درصد از مبتلایان به واژینوز باکتریال، عفونت تریکومونا واژینالیس، گنوره و کلامیدیا را به صورت صحیح درمان خواهد کرد.
در یک مطالعه دیگر که به بررسی زنان خریداری‌کننده داروهای ضد قارچ بدون نسخه پرداخت، تنها ۳۴ درصد بیماران کاندیدیاز وولوواژینال داشتند، بدون این‌که عفونت واژینال دیگری داشته باشند. اگر یک بیمار خوددرمانی را انتخاب می‌کند، باید به وی توصیه شود تا در صورتی که علایم وی طی یک دوره درمان بدون نسخه برطرف نشد، حتماً برای معاینه مراجعه کند.
کاندیدیاز وولوواژینال عارضه‌دار به عفونت در زنان باردار، دچار نقص ایمنی یا ناتوان یا افراد دارای دیابت کنترل‌نشده، علایم شدید، عفونت با گونه‌های کاندیدا غیر از کاندیدا آلبیکانس یا حملات راجعه (۴ مورد یا بیشتر در سال) گفته می‌شود.
 در دوره بارداری درمان ۷ تا ۱۴ روزه با آزول‌های موضعی توصیه می‌شود و از مصرف داروهای خوراکی باید اجتناب کرد. در یک کارآزمایی تصادفی‌شده با شاهد دارونما که به بررسی زنان مبتلا به کاندیدیاز وولوواژینال شدید پرداخت، تجویز دوز دوم فلوکونازول (۱۵۰ میلی‌گرم) ۷۲ ساعت پس از دوز اول، میزان علاج را از ۶۷ درصد به ۸۰ درصد افزایش داد.
یک کارآزمایی تصادفی‌شده شاهددار روی زنان مبتلا به کاندیدیاز وولوواژینال راجعه نشان داد که پس از یک دوره ۱۰ روزه فلوکونازول خوراکی (۱۵۰ میلی‌گرم در روز)، ۹۰ درصد از زنان طی یک دوره ۶ ماهه سرکوب با فلوکونازول (۱۵۰ میلی‌گرم) بدون علامت باقی ماندند و حملات علامتی طی ۶ ماه بعد در این زنان در مقایسه با افراد دریافت‌کننده دارونما برای دوره سرکوب، ۵۰ درصد کمتر بود.
عفونت با گونه‌های کاندیدا غیر از کاندیدا آلبیکانس اغلب به آزول‌ها مقاوم است؛ با این حال یک مطالعه روی درمان با ترکونازول برای واژینیت‌های قارچی غیر از کاندیدا آلبیکانس باعث علاج آزمایشگاهی در ۵۶ درصد بیماران و علاج علامتی در ۴۴ درصد از آنان شد. یک کارآزمایی که در آن زنان از کپسول‌های اسید بوریک واژینال (۶۰۰ میلی‌گرم روزانه) برای حداقل ۱۴ روز استفاده کردند، میزان علاج علامتی ۷۵ درصد را برای عفونت‌های قارچی غیر از کاندیدا آلبیکانس نشان داد.

تریکومونیاز
درمان خوراکی با نیتروایمیدازول‌ها برای عفونت با تریکومونا واژینالیس توصیه می‌شود. یک کارآزمایی تصادفی‌شده که به مقایسه دوز منفرد خوراکی مترونیدازول (۲ گرم) و تینیدازول (۲ گرم) می‌پرداخت، نشان داد که تینیدازول ارجح یا حداقل معادل مترونیدازول است و باعث میزان علاج ۹۰ تا ۹۵ درصد می‌شود.
شیوع مقاومت سطح پایین به مترونیدازول در بیماران مبتلا به عفونت تریکومونا واژینالیس ۲ تا ۵ درصد است و در مطالعات مجموعه موارد (case series) درمان طول‌کشیده با دوزهای بالاتر مترونیدازول و تینیدازول موفقیت‌آمیز بوده است. تریکومونا واژینالیس یک عفونت آمیزشی به شمار می‌آید؛ لذا درمان شریک جنسی بیمار بسیار اهمیت دارد و میزان علاج را افزایش می‌دهد.

حیطه‌های عدم قطعیت
لاکتوباسیل‌های خوراکی یا واژینال اغلب به عنوان یک درمان جایگزین برای درمان علایم وولوواژینال به کار می‌روند اما مطالعات در زنان مبتلا به واژینوز باکتریال یا کاندیدیاز وولوواژینال شواهدی مبنی بر کارآمدی این داروها نشان نداده‌اند.
این‌که آیا غربالگری و درمان زنان باردار بدون علامت از نظر واژینوز باکتریال باید به صورت روتین انجام گیرد یا نه، همچنان مورد اختلاف نظر است. ۳ مورد از ۴ کارآزمایی انجام‌گرفته با شاهد دارونما روی زنان در معرض خطر بالا از نظر زایمان زودرس، کاهش این پیامد را پس از درمان با کلیندامایسین خوراکی یا واژینال نشان داده‌اند. کارآزمایی‌های مربوط به مصرف خوراکی یا واژینال کلیندامایسین در سه‌ماهه اول بارداری یا اوایل سه‌ماهه دوم در زنان کم‌خطر نیز میزان‌های کمتر زایمان زودرس، سقط خودبه‌خودی و عفونت پس از زایمان را نشان داده‌اند. یک کارآزمایی روی زنان کم‌خطری که در اواخر سه‌ماهه دوم بارداری یا سه‌ماهه سوم با مترونیدازول خوراکی درمان شده بودند (۲ گرم، تکرار ۴۸ ساعت بعد و سپس ۲ دوز ۲ گرمی‌ دیگر ۱۴ روز بعد)، نتوانست بهبودی را در پیامد بارداری نشان دهد. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC) غربالگری و درمان زنان باردار در معرض خطر پایین برای واژینوز باکتریال بدون علامت را به صورت روتین توصیه نمی‌کند. شواهد موجود از استفاده از غربالگری برای تریکومونیاز در دوره بارداری حمایت نمی‌کند؛ در یک کارآزمایی تصادفی‌شده، زنان باردار بدون علامت درمان‌شده با مترونیدازول خوراکی (همان رژیم ذکرشده در کارآزمایی قبل) در اواخر سه‌ماهه دوم بارداری یا سه‌ماهه سوم نسبت به افراد دریافت‌کننده دارونما، زایمان‌های زودرس بیشتری داشتند.

راه‌کارها
CDC برای درمان واژینیت حاد راه‌کارهایی را ارایه کرده است (جدول ۳) توصیه‌های ذکرشده در این مقاله با این راه‌کارها همخوانی دارند.

 منبع:

New England Journal of Medicine